طاقچه

کارگاه آموزشی استاد "شین" برای من و دانشجوهای امثال من،شاید فقط یک کارگاه ساده بود که راجع به مسائل روتینی مثل عشق قبل از ازدواج و گذشته ی فرد و رابطش با دیگری/دیگران،بحث میکرد و من در مخالفت با استاد "شین" و سایر دانشجوهای موافق با ایشون،همچنان مصر بودم "گذشته ی فرد اصلا و ابدا به ما مربوط نیست و نباید ازش(حتی ذره ای) بدونیم!"

کارگاه آموزشی استاد "شین"، قطعا یک کارگاه ساده نبود!اینو وقتی فهمیدم که گوشه ی چشمانشون،قطرات اشک هویدا بود.و هیچ کس پی به رابطه ی "بغض" و "عشق قبل از ازدواج" استاد شین نبرده بود...

وقتی با یکی،پیرامون رشتتون بحث میکنید و براش دلیل و مدرک و سند میارید که برادر من!روان شناسی علاوه بر اینکه یک علم هست،یک هنر محسوب میشه و تو،بدون داشتن دانش و تجربه ی این کار،عملا نمیتونی به کسی که افسردگی حاد داره یا اسکیزوفرن هست،یا از اختلالات عصبی بیشماری رنج میبره و یا حتی در فکر و اندیشه ی خودکشی هست،مشاوره بدی، بعد اگر همینطووور بر حرف بدون دلیل خودش،اصرار ورزید، بی خیالش بشید.شما با این کار،کم نیاوردید!بلکه شعورتون رو در حد شعور فرد مذکور،پایین نیاوردید!!!

+قبلا میگفتند کسی رو که خوابه میشه بیدار کرد اما اونی که خودشو زده به خواب،نمیشه!حالا اگه کسی، خودشو به بیشعوری زده باشه،میشه هشیار کرد؟!

چالشی بود به نام "گوگولی بلاگر"که اطاعت امر کردیم.
اینم بگم دوران طفولیتم،همون طور که از چهرم هویداست،به شدت لجباز و شر بودم!طوریکه از ستون موجود در وسط خونه ی مادربزرگم هم،بالا میرفتم:|

من الله توفیق:))

یه چیز جالب بهتون بگم!جدای از اون یک نمره ای که قرار بود دکتر "دال" جان (تعلق خاطر بسیار وافری دارم به ایشون!در یک کلام،"ماهن") طی این تحقیق به کسانی که بیشترین حس رو نوشته بودند،اختصاص بدن؛از کامنت های شما عزیزان میشد و میشه یک نتیجه گیری ای کرد!
اول اینو بگم که کلا ما 53 الی 55 حس بیشتر نداریم!پس 132 حسی که دوستم نوشته بود و یا 128 حسی که بنده،با کمک شما نوشته بودم(و من فقط به خاطر 4 حس،"یک" نمره ی تپل رو از دست دادم) مطلقا همشون،حس نیستند!بلکه فکر اند.حس ها،با توجه به حواس پنج گانه،ملموس و عینی هستند و غالبا در پس یک واژه اند اما افکار اینطور نیستند.بیشتر آدم ها هم بین حس و فکر،تفاوتی قائل نمیشن و حتی در پاره ای از موارد ،فکر و حس رو،به جای هم به کار میبرند!مثلا میگن"من فکر میکنم از رفتار مادرم ناراحت شدم " در صورتیکه ناراحت شدن یک حس هست!یا مثلا "من حس میکنم بی پولی خیلی بهم فشار آورده"، اما بی پولی فکر هست!
جدای از این،چیزی که بیشتر افراد،تاکید میکنم"بیشتر افراد"در لحظه ی بازگویی حس هاشون،بیان کردند،در واقع حس همون لحظه شون بوده و اون چیزی رو ابراز کردند که خودشون باهاش همزاد پنداریه بیشتری داشتند در اون شرایط!
به طور مثال،خودم،اولین حسی که به نظرم اومد"حس بیماری" بود!چون یه کم سرما خورده بودم و این "فکر"،آزارم میداد!
+هر روز و هر ساعت و هر ثانیه که میگذره،بیشتر دوست دارم رشتم رو بغل کنم!!!:)

اگر میخواید یک دختر رو به مرز عصبانیت برسونید،باهاش نرید خرید.بعد وقتی خودش،تنهاوار رفت در مغازه ای که انواع شلوار داشت و به خاطر سلیقه ی معقولش در انتخاب رنگ شلوار،در اتاق پرو به مشکل برخورد و نیز به دلیل کفش کتونیش،مجبور شد هی بند کفشش رو ببنده و باز کنه و ادامه ماجرا ... بعد وقتی زد به سیم آخر و دیگه شلوارش رو نپوشید و کفشش رو پاش نکرد و با همون وضع اسف بار،در حالیکه همگان با چشمانی بهت زده و گوشی به دست،به اونجاش(یعنی شلوار نداشتش!) خیره شده بودند،از اتاق پرو بیرون اومد تا شلوار معقول تری رو انتخاب کنه،به هیچ عنوان خرده نگیرید.حتی میتونید بازهم تصمیم بگیرید باهاش نرید خرید.به هرحال شما،کارهای واجب تری دارید!

میشه لطفا چند تا حس رو بنویسین؟!مثلا حس خوشحالی،غمگینی،حس درد،حس پوچی،حس انزجار و...
+استاد "دال" ،استاد درس مبانی مشاوره،گفت یکی  که بتونه حس های بیشتری بنویسه،به پایان ترمش، یک نمره تعلق میگیره!و من میخوام اون یک نفر باشم:)

اینکه من یک دختر مغرور لجباز زودباور احساساتی بی مزه لوس رک مزخرف هستم،شدیدا و تاکیدا "نمیخوام" که اینطور باشم!یعنی تلاشی نمیکنم بابتش.چون ذاتا هر انسان عاقلی(اصلا عاقلم نه!هر انسانی) توو کتش نمیره ویژگی بد داشته باشه!یعنی میل داره به خوب بودن و خوب زیستن!پس لطف کن افاضاتت رو ببر توو چاه مستراح خالی کن...

لطفا و خواهشا و ملتمسا اگر به هر دلیلی،تاکید میکنم،"هر دلیلی" نشد که استحمام کنید،حداقل در اماکن عمومی نظیر خوابگاه،دستتون رو بلند نکنید!توروخدا بلند نکنید.جون مادرتون بلند نکنید.خب الان من بیهوش بشم کی پاسخگوئه؟!:|