پنجشنبه ۱۰ فروردين ۹۶
بعضی فیلما بدجوری با روانت بازی میکنن. بعضیاشون، به قدری خوبن که آخرش کارگردان رو مخاطب قرار میدی و با گفتنِ "لعنتی! این چی بود ساختی؟!" بغضت رو رها میکنی. تا چند روزم ذهنت درگیره و گلاویزی باهاش. یه جورایی با شخصیت ها اخت میگیری و زندگی میکنی...
لاو استوری (love story، 1970) یکی از همون فیلماست. موسیقیِ متنِ این فیلم، زیباترین اثر موسیقیایی هست که تابه حال شنیدم. اجرای زنده این موسیقی توسط اندی ویلیامز رو در ادامه میبینید...