مونولوگیسم

سرزنش کردن خشک و خالی، واسه هیچ کس منفعت نداره. اون اپسیلون سودی هم که داره ("شاید" داشته باشه، تاکید میکنم، شاید) باعث میشه از اشتباهامون درس بگیریم! که خب الان و در این شرایط، کی دلش میخواد درس یاد بگیره؟!
با این تعاریف، نه خودمو سرزنش میکنم و نه اطرافیانم و نه اون مسئولی که خدا بگم چیکارش نکنه!! که این مسئولی که خدا بگم چیکارش نکنه، خدا یه کاریش کرده که حقیقتا دیگه خودشم مونده چیکار بکنه، چیکار نکنه!!
الان فقط یه چیز میخوام بگم. اونم اینه که اگه قبلا مثلا 10 درصد ارزش قائل بودم برای دست تقدیر و سرنوشت و همون 10 درصد بهش ایمان داشتم، الان ده برابر شده ایمانم بهش و روز به روز داره بیشتر و بیشتر نمود پیدا میکنه!
البته با این تفاوت که یه چیزایی دست ما نیست. از قبل چیده شده اس. فقط ما "انتخابشون" میکنیم که کدوماش معقول تره! و بعد هم وقتی سرمون به سنگ خورد، یقه ی بالایی رو میگیریم که این چی بود گذاشتی توو پاچمون؟! و بعد هم میرسیم به سرزنش کردن خودمون و روز از نو و روزی ام از نو...
میفهمی که چی میگم؟!

درباره من
اینجا؛ روان‌پریشیِ یک روانشناسِ روانی را می‌خوانید...
آرشیو مطالب
طراح قالب : عرفـــ ـــان قدرت گرفته از بلاگ بیان