کل سهم دستاورد های من در زمینه ی قرعه کشی تو جاهای مختلف، یه اتو بوده تو سال هشتاد و چهار از بانک سپه! اون زمان مامان گفت اینو میذارم روی جاهازت که هروقت شوهر کردی، بگی اینو از فلان جا بردم! واقعیتش مامان از همون اول روی من حساب ویژه ای باز کرده بود! فکر میکرد دختر ته تغاریش نسبت نزدیکی با لوک خوش شانس داره ولی واقعا اینطوری نبود!
از اون سال به بعد تو هر قرعه کشی ای که شرکت کردم، هیچی برنده نشدم. تنها موفقیتی که حاصل شد، در سال 92، "مادربزرگ دوست صمیمیم" تو برنامه ی نود، اسمش دراومد و پونصد هزارتومان وجه نقد برنده شد!!! که خب واقعا در نوع خودش، موفقیت چشمگیری محسوب می شد و من تا مدت ها پزش رو به بقیه میدادم!
از یه جایی به بعد، این شرکت کردن تو قرعه کشیا هم، جای خودشو به نا امیدی و یاس داد و با خودم عهد کردم قیدشو بزنم و تو هیچ برنامه ای که قرعه کشی داشته باشه شرکت نکنم. تا امسال. تا همین چند روز پیش. خیلی یهویی تصمیم گرفتم برم خرید و اونجا یه کارت قرعه کشی بهم دادن. یه ماشین 206 آلبالویی که در اون مکان وضع شده بود و ملت کارتای قرعه کشیشون رو داخل ماشین مینداختن. واسم جالب بود؛ اکثر افرادی که در صف بودن تا کارتشونو بندازن داخل ماشین، همه متفق القول اذعان داشتن که برنده نمیشن! ولی همه، با خنده ی روی لب، با هزار امید و آرزو و نقشه برای اون 206 رنگ قشنگ، تو صف انتظار بودن.
نمیدونم چقدر درسته ولی فرزاد جان حسنی آرزوی قشنگی کرد اون شب توی برنامه ی خندوانه که بی ربط به مطلب بالا نیست. گفت: کاش همه عاشق هم باشن و بد ترین جملشون این باشه که من سعی کردم فلانی رو دوست داشته باشم اما نشد!
* اینکه یکی در اوج ناامیدی، بخواد یه حرکت رو به جلویی بزنه، خودش یه نوع امیده!
* برای رسیدن به خواسته هامون تلاش کنیم :)
