یک نفر از فامیل فوت میکند.همه می آیند.حتی او که سال ها با فرد متوفی کینه داشته و در زمان حیاتش،مدام سر جنگ و ناسازگاری با هم داشتند.همه به یکباره یادشان می افتد که چنین شخصی بوده حتی!همه-از دور و نزدیک-می آیند تا تسلی خاطر بازماندگان باشند.
به این ها کار ندارم.اما...
شام اول،شام سوم،شام چهلم،پذیرایی از مهمانانی که سر قبر آمده اند و هزار خرج اضافی دیگر را چه کسی رسم کرده،نمیدانم!ولی اگر همه این خرج های بی سر وته -که فقط شکم یک عده ی سیر را سیرتر میکند-را بدهیم به نیازمند،بدهیم به آن خانومی که جلوی درب رستوران،با بچه ی بغلش،تقاضای فقط یک تکه نان میکند،بدهیم به کودکان کار یا برای دختران دم بخت،جهیزیه بخریم و هزار کار ثواب دیگر...
به نظرتان فرد متوفی راضی تر نیست؟!
+همیشه ب خونوادم میگم:اگ مُردم واسم هیییییییییییچ خرجی نکنن!
خونوادمم بم لدف دارن و میگن:حالا تو بمیر تا ب خرجت بر3:|
